Praag

Onze laatste lange vlucht zat er eindelijk op! We vlogen 6.30 uur lang met een vliegtuigje van het model Transavia. Dat betekent amper beenruimte voor Karin, geen eigen tv met films en muziek naar keuze en veel gewiebel bij turbulentie.. Maar ja wat wil je voor maar 120 euro! We werden voor dat geld zelfs bediend door de piloten!
We zagen wel wat mannen in een witte blouse maar wisten niet of ze piloten waren of pursers oid. Bij binnenkomst begroetten ze ons en wezen ze de stoelen aan en ze liepen ook samen met 3 stewardessen mee om drinken en eten uit te delen. Op het moment dat we te eten en drinken kregen, liep er 1 zo’n man in blouse mee en we zagen een andere naar de wc gaan. En wij zaten echt van huh? We waren net tot de conclusie gekomen dat het wel piloten moesten zijn. Dus als dat nou echt de piloten zijn wie zit er dan nu achter het stuur?! Niemand?
Dat we uitstapten werd het mysterie opgelost,  ze waren met z’n vieren, haha!

We landden rond 23:30 Praagse en Nederlandse tijd, maar voor Dubai was dat al 2:30 in de nacht. We waren wel aardig moe, we hadden amper geslapen in het vliegtuig en de lucht was zo droog dat je neus en ogen er zeer van deden.
Al snel kwamen onze tassen aan en onze winterjassen hadden we al in de aanslag door ze als handbagage mee te nemen. Wat ook scheelde in gewicht want de mijne was over de toegestane 15 kg. Nou daar gingen we dan jas aan, tas om, de kou in. De schuifdeuren gingen open en de heerlijke koude frisse lucht kwam ons tegemoet. Het voelde hetzelfde als dat je met de auto op wintersport gaat en dan uit de warme auto stapt en de heerlijke frisse lucht inademt!

Na half uurtje rijden met de taxi kwamen we aan bij ons hostel. We dachten voor de laatste keer willen we nog wel in een hostel slapen en we zouden wel zien of we met dronken engelsen zouden zitten. Het was al donker in de kamer, mensen lagen te slapen en wij zijn ook gauw naar bed gegaan.
De volgende dag werden we wakker en wat zagen we? Een Aziaat! En in de ontbijtruimte zagen we bijna alleen maar Aziaten. Pff dachten we dat we Azie uit waren, zitten we er nog midden in.
Nouja gelukkig zijn het geen vervelende mensen hoor. Verder hadden we op de kamer een jongen uit Brazilie en een meisje uit Oekraine. Dat was weer heel wat anders dan engelsen.

De eerste dag gingen we op zoek naar een sjaal voor Karin, ik had er al een in Dubai gekocht en handschoenen hadden we al aangeschaft op de skipiste in Dubai. Vanuit het hostel was het nog geen 10 minuten lopen naar de winkels. Onderweg zagen we mensen lopen in skibroek, muts op en dikke winterboots aan. En wij hadden zoiets van, wat een aanstellers het valt toch wel mee met de kou.
Het centrum was helemaal in kerstsfeer met lampjes en kerstbomen en er waren ook allemaal kerstmarkten waar je allemaal typische Tsjechische dingen kon kopen, gluhwein, broodje worst, soort kaneel deegrol (heel lekker) en nog wat handgemaakte spullen.
We vermaakten ons wel met een beetje winkelen en de Tsjechische lekkernijen proeven.
Voor de volgende dag hadden we ons opgegeven voor de citytour, die begon om 10 uur  tot een uur of 2. En we moesten verzamelen op een plein in het oude centrum, the Old Square.

Op de kaart leek het echt heel ver en dat je er alleen met de tram kon komen. Maar het was nog geen 15 minuten lopen, ideaal! Door de kerstvakantie was het super druk op het plein, wat ook helemaal gezellig in kerstsfeer was met een hele grote kerstboom en een kerstmarkt.
We hadden een hele grote groep en die moest opgesplitst worden in 2 groepen. Onze groep had een gids die heel (soms te) enthousiast vertelde over de geschiedenis en over de gebouwen die we onderweg tegenkwamen. Af en toe stelde hij een vraag en er was altijd wel iemand die er antwoord op kon geven. En wij hadden zoiets van huh? Hoe kan je dat weten? Ik ben bang dat we vroeger niet zo heel goed opgelet hebben met geschiedenis..
De gids vertelde alleen wel een beetje te veel want we werden steeds ingehaald door andere groepen die hetzelfde rondje deden en we hadden het idee dat we niet overal geweest zijn.

Die dag was het wel koud en doordat we steeds zo lang stil stonden hadden we het ijskoud en onze voeten waren bevroren in onze zomer gympies. We gingen van the Old Square naar the New Square en zijn nog in een Joods gedeelte van de stad geweest.
De geschiedenis van Praag was best interessant, het is te veel om op te noemen maar globaal gezien heeft Tsjechie hele goede tijden gehad en ook hele slechte met oorlogen. De beste tijd was in de periode dat Keizer Karel de IV er heerste. Hij maakte van Praag een belangrijke wereldstad en zorgde ervoor dat het een belangrijke positie kreeg in de internationale wereld. Vele koopmannen, kunstenaars en ambachtslieden kwamen naar Praag waardoor stad de 3e grootste hoofdstad van de wereld werd met een bloeiende economie en cultuur. Veel plekken in Praag zijn door of naar hem benoemd, zoals de Karelsbrug.
En de tweede wereldoorlog heeft ook een rol gespeeld in Tsjechie. Je denkt bij de tweede w.o. al snel aan de Joden in Nederland maar ook in Tsjechie waren er Joden die door de Duitsers zijn opgepakt en afgevoerd. Iets buiten Praag is er een concentratiekamp, Terezin, die je kan bezoeken, daar werden de Joden ondergebracht totdat ze op transport gingen.

De citytour zat er eindelijk op, onze hersenen zaten vol van alle informatie en konden niet wachten om ergens naar binnen te gaan om te ontdooien. Het eerste cafeetje wat we zagen zijn we gauw ingedoken om op te warmen met een warme chocolademelk met Baileys.
Daarna zijn we terug gelopen naar het hostel en zijn lekker onder de dekens op bed gaan zitten.
Nu begrepen we wel waarom de mensen in skibroeken en winterboots lopen, we wilden dat we dat ook konden aantrekken!
Vanuit het hostel kon je je opgeven voor andere tours: kasteel tour, Terezin concentratiekamp, bone Chapel en een bier tour. Wij wilden graag de kasteel tour, Terezin en de bier tour doen. Alleen Terezin kon niet meer omdat die pas over een week weer ging, wat we erg jammer vonden. Maar we konden nog wel mee met de kasteel tour en de biertour.
De kasteeltour konden we op woensdag doen, de dag voor kerst. ‘s Middags was het verzamelen en met de tram gingen we de berg op naar het kasteel. Eigenlijk is het niet echt een kasteel maar het lijkt meer op een paleis met binnenplein en allemaal gebouwen er omheen. Op dat plein ligt ook een hele grote kerk, normaal mag je daar ook naar binnen maar omdat het kerstavond was mochten we er niet in. Verder was de tour alleen maar buiten, in de koude wind, brrr!! We stonden op het binnenplein en de gids wees een deel van het gebouw aan waar de president van Tsjechie wel eens woont. Hij zei, zoals je ziet staat er geen beveiliging voor het gebouw en ook geen prikkeldraad ed. Dat komt omdat niemand het erg vind als de president wat overkomt. Het is een scheldende alcoholist die niet vies is van corruptie en vrouwen.
Het begon al donkerder te worden en ook kouder, we hadden nog wat plekken om te bekijken voordat we een stop zouden doen om ergens binnen op te warmen en wat te drinken. Heerlijk, onze handen en voeten konden weer tot leven komen!
Via het binnenplein liepen we wat straten in en kwamen we uiteindelijk bij de achterkant van het complex uit, het was al donker geworden en daardoor hadden we een mooi uitzicht over de verlichte stad en de rivier met de Karelsbrug.
De tour zat er alweer bijna op en beneden aangekomen konden we onze eigen weg gaan. We kozen ervoor om via de Karelsbrug terug te lopen naar de stad en bij de kerstmarkt op het Old Square wat te gaan eten. En kort daarna begon er een orkest met zangers te spelen. Wij dachten leuk kersliedjes! Die hebben we wel een beetje gemist. Maar ze zongen Tsjechische liedjes wat niet echt onze smaak was.. We hadden het ondertussen ook weer ijskoud dus zijn we terug gegaan naar het hostel.
De volgende dag was het 2e kerstdag en wij dachten dat de winkels wel open zouden zijn, dat had ik ergens gelezen. Maar bij navraag bleek er niks open te zijn en misschien een enkel barretje of restaurantje. Okee.. Het plan was om te gaan winkelen, maar wat gaan we nu doen?
Tijdens de citytour wees de gids ook nog naar een Joods museum wat volgens hem wel de moeite waard zou zijn. Het is een synagoge waarvan de muren binnen allemaal zijn beschreven met de namen, geboortedatum en sterfdatum van de 80.000 Joden uit Praag die zijn omgekomen in de 2e wereldoorlog. Je mocht er geen foto’s maken, maar zal een foto van internet er bij voegen.
Boven in het gebouw was een ruimte ingericht waar tekeningen opgehangen zijn van kinderen. Deze kinderen zaten in het concentratiekamp Terezin en kregen van een Oosterijkse vrouw les. Een onderdeel daarvan was tekenen zodat de kinderen zich konden uiten over hun gevoel van het leven in het kamp en ook hun leven voor het kamp. Bij de tekeningen stond hun naam, geboortedatum en datum dat ze naar Auschwitz gegaan zijn. Dankzij deze vrouw zijn er iets van 5000 tekeningen bewaard gebleven en worden deze kinderen herinnert, anders had niemand ooit aan ze gedacht en waren ze vergeten geweest. Dat was wel erg indrukwekkend..
Bij het kaartje dat we kochten zaten nog wat andere Joodse museums bij, maar dat ging meer over hoe ze vroeger leerfden en hoe het Joodse geloof in elkaar steekt. Er was ook een begraafplaats in het midden van al deze Joodse gebouwen. En in de tijd dat de Joden daar leefden, er leefden er heel veel,  was er ruimtegebrek om ze te begraven als ze overleden waren. Daarom hebben ze de begraafplaats, nadat deze vol was, steeds opgehoogd met een nieuwe laag zand waar weer mensen in begraven konden worden. Deze laag bestond uiteindelijk uit 12 lagen met 12.000 grafstenen, maar ze denken dat er ongeveer 100.000 Joodse mensen daar begraven liggen in de periode van 1478 tot 1786.

Weer lichtelijk onderkoeld zijn we ergens een broodje worst gaan halen en terug gegaan naar het hostel. Die avond om 6 uur stond de biertour op het programma. In Tsjechie is het bier zo’n beetje uitgevonden dus dat kan je niet overslaan als je in Praag bent. We gingen 3 pubs langs en kregen we bij elke pub een ander soort Tjechisch bier. De eerste pub was echt super groot, zo groot als een rij rijtjeshuizen en daar schenken ze per dag 80.000 liter bier! We kregen ongepasteuriseerde bier, niet een klein glaasje, maar gelijk een pul van een halve liter. Pff en ik kan al zo goed tegen drank.. Wij vonden het bier niet zo lekker, bitter en dronken ook niet alles op. Met 10 minuutjes lopen waren we bij een andere pub, daar kregen we bier wat lijkt op witbier maar dat is het niet. Ook weer een halve liter.. Maar die smaakte wel lekker! En ondertussen waren we een beetje aan het kletsen met anderen uit de groep en een canadees stel. We hadden het zo over het weer omdat wij het erg koud hadden. Toen vertelde hun dat ze dit redelijk warm vinden, het was -7 die dag.. Want bij hun was het -45 toen ze vertrokken uit Canada. Iedereen zat met ongeloof te luisteren, -45!! Hoe kan je daar in leven? Hun antwoord was, vooral veel binnen blijven en je auto alvast opwarmen met een speciaal kacheltje in de auto.
De volgende pub was weer 10 minuutjes lopen en in die pub zouden we ook eten. We kregen nu donker bier, wat ook wel lekker smaakte. Maar we voelden het vorige bier al zo erg dat we die ook niet opgedronken hebben.
Na het eten gingen we nog naar een laatste pub om te kijken hoe bier gemaakt wordt. Dat was wel leuk om te zien, maar we voelden ons al zo gaar dat we daarna gelijk terug gegaan zijn naar het hostel. Wat een watjes he.. Zijn ook niks gewend!
Het was alweer zaterdag en nog 1 nachtje slapen en dan zouden we al naar huis gaan. We hadden er al een tijd naar uitgekeken maar nu kwam het wel heel dichtbij en wilden we helemaal nog niet naar huis! Want dan zou de vakantie echt definitief af zijn, neee!!
De winkels waren eindelijk weer open en we gingen op zoek naar winterschoenen en warme kleding. Zo’n beetje heel Praag dacht hetzelfde, want het was onwijs druk!
Maar eerst gingen we op zoek naar een weeshuis. We hadden nog speelgoed, stiften enz over want dat was bestemd voor de kinderen in Laos en Cambodja. Onderweg hebben we her en der wel wat uigedeeld maar we wilden het meeste wel bewaren voor Laos en Cambodja.
In Dubai konden we het niet echt kwijt aangezien we geen arme mensen hebben gezien. Misscihen zijn de arme mensen die in een gewone Renault rijden ipv een dikke Land Rover of Lexus..
Op internet had ik een adres gevonden van een weeshuis in Praag. Met onze plastic tas en een screenshot van onze telefoon met de route gingen we op pad, in de vrieskou (-7). Op de route zag het er heel makkelijk uit en we kwamen uiteindelijk bij nummer 19. Het was een grote houten deur en wat Tsjechische taal, maar geen brievenbus om het in te doen.
We dachten dan vragen we bij de juwelier, die ernaast zat, of het klopt dat er een weeshuis naast stond. Die man verstond amper engels, dus wij  met een paar woordjes duidelijk gemaakt wat we bedoelden, maar nee hiernaast zijn ‘no children in a house’. Maar in een andere straat is wel een school. Wij dachten hij begrijpt er vast niks van of het is er echt niet.
We gingen maar bij een hotel vragen of ze het adres kon en waar we dan heen moesten. Ze wees ons de weg, rechtdoor onder het viaduct door en dan ben je er. Okee dit was wel heel anders dan onze route op de telefoon aangaf. We dachten we lopen er heen en zien het wel.
Daar aangekomen gingen de huisnummers van 8 naar 24 naar 12 en sommige huizen hadden 2 huisnummers, in het rood en blauw. Duss.. Dan maar weer de weg vragen bij een ander hotel.
Die stuurde ons weer een hele andere kant op. We dachten dat is de laatste poging en anders is het jammer. Wij liepen de andere kant weer op en interdaad we kwamen wel in de straat met die straatnaam, alleen nu nog het nummer vinden. Dat ging weer van 9 naar ineens 22 maar waar was 19 gebleven? Dat bracht ons naar een modern nieuw bedrijven complex wat nog niet volledig ingericht was. Dit leek er ook niet echt op en misschien is het weeshuis wel weg en hebben ze er iets nieuws gebouwd. Inmiddels hadden we het weer ijskoud en gaven we het op.
In het restaurant hadden we wifi en zochten we op internet weer naar het weeshuis.
Het bleek een berichtje te zijn van 2006, ohw.. Waarschijnlijk bestaat het niet meer. Die middag hebben we de hele tijd die tas naar alle winkels meegesleept en hebben we ook niet eens schoenen en kleding gevonden..
In de avond gingen we bij een steakhouse eten, recht tegenover het hostel. In Praag bestaat het eten voornamelijk uit vlees. We zijn niet echt vleeseters maar hier was alles gewoon goed klaargemaakt en erg lekker. In die week hebben we volgens mij nog meer vlees gegeten dan in alle maanden. De broodjes hamburger en plakjes salami op de pizza’s niet meegerekend natuurlijk ;)
Ons laatste nachtje brak aan.. Konden we de tijd maar stil zetten!
Alleen voor de sfeer op onze kamer mocht de tijd wel verder gaan. Het meisje uit Oekraine was weg, de jongen uit Brazilie ook. Waarvan we dachten dat ie dood was.. Hij kwam ergens midden in de nacht terug en z’n wekker ging iets van half 8 in de ochtend. Maar hij reageerde er niet op en die wekker bleef maar gaan en gaan. Niemand had zin om z’n bed uit te gaan denk want een uur later ging de wekker nog steeds. Totdat iemand tegen hem zei dat z’n wekker ging, hij ging rechtop in z’n bed zitten, deed z’n wekker uit en ging weer verder slapen.
Om half 11 kwam de housekeeping om te vragen of hij vandaag uit zou checken, wat voor 10 uur moet. Verschrikt werd hij wakker, pakte z’n spullen en was weg.
Nu waren we alleen nog met een Vietnamese jongen, die alleen reisde en naar ons idee vrienden zocht. Want al werd je ‘s ochtends wakker en hij zag dat, begon hij gelijk tegen je te praten. Opzich niet heel erg, maar Vietnamesen en engels praten gaat gewoon niet samen! Je verstaat er werkelijk niks van doordat ze van een woord minstens 3 letters niet uitspreken.
En als je dan zegt, sorry? Dan zeggen ze gewoon precies hetzelfde opnieuw en kijken ze je aan van, je verstaat me toch wel, ik praat engels.
En dan hadden we nog een vage jongen, geen idee waar die vandaan kwam. Hij had meer weg van een zwerver. Als ie in de badkamer was zat ie de hele tijd te praten tegen zichzelf, het had meer iets weg van bidden. We vonden hem maar een beetje eng..
De laatste avond kwam er nog een wat oudere Japanse vrouw, ze was gescheiden en reisde alleen. Haar zoon studeerde in Berlijn en ze was daar op bezoek en ging zelf nog wat rondreizen.
Het was wel jammer dat wij de volgende dag al weggingen want dat was nou wel een leuke kamergenoot.
Onze laatste dag was aangebroken en op nu.nl lazen we het nieuws van het Air Asia vliegtuig.
Alweer een vliegtuig neergestort dit jaar en wij moesten nog vliegen die dag!
Dat we het plan van Dubai en Praag maakten dachten we, mooi dan hoeven we maar 1.5 uur naar huis te vliegen. Ik had mezelf altijd voorgehouden dat bij een lange vlucht, de kans groter is dat er iets gebeurd omdat je langer in het vliegtuig zit. Maar nu stortte een soortgelijk vliegtuig neer die maar een kort stukje hoefde te vliegen. Ineens hadden we helemaal geen zin meer om te vliegen. Het zou toch gebeuren dat onze laatste vlucht mis zou gaan, wij zullen er vast niks van merken maar het zou toch vreselijk zijn voor onze familie en vrienden. Bah!!

Daar gingen we dan, met de metro en de bus naar de luchthaven. Om 19.00 zouden we vliegen en om die tijd zou onze familie ook van huis gaan om ons op te halen. Gek idee dat we tegelijk vertrokken, wij vanuit Praag en hun vanuit huis.
In het vliegtuig werd omgeroepen dat we 20 minuten vertraging zouden hebben omdat het vliegtuig nog ontijst moest worden. We reden met het vliegtuig een tijdje en stopten bij 2 hoogwerkers die aan elke kan met een soort waterpistool de vleugels natspoot. Wij zaten bij de vleugel en zagen het spul opgespoten worden, maar het leek net water wat als ijzel vastvroor op de vleugel. We dachten volgens mij is dit niet goed hoor! Met zo’n dikke laag ijs op de vleugels gaan we nooit kunnen opstijgen. Het duurde even en zwabberde van links naar rechts, maar daar gingen we dan de lucht in. De vlucht ging wel aardig en op het moment dat we net rustig zaten hoorde werd ineens de motoren minder hard geluid maken en we gingen ook ineens naar beneden. Met grote angstige ogen keken we elkaar aan, oh nee toch! We dachten misschien gaan we al dalen, maar normaal krijg je dat hele verhaal van stoel rechtop, dienblad inklappen enz. eerst te horen en dan ga je dalen. Maar blijkbaar deden ze dat vandaag even andersom, we gingen al naar beneden want we waren er al bijna! Spannend!! De landing ging vrij soepel op de polderbaan nu nog een kwartier taxien.. Gelukkig mochten de mobieltjes al aan en konden we laten weten dat we veilig geland zijn.
Lichtelijk zenuwachtig liepen we naar de bagageband en pakten we onze tassen, nog 1 deur door!.. En jahoor daar stonden onze families!! En een welkomst poster. Wat een opluchting voor iedereen we zijn veilig terug en als families weer compleet!!
We reden naar ons huis en daar werden we verrast met slingers, gemaakt van onze vakantie foto’s en nog een palmboom met echte kokosnoot. Een bos bloemen en we hadden 2 pakketjes gekregen met allerlei boodschappen om een lekker ontbijt te kunnen maken en natuurlijk met stroopwafels en drop. Wat was het gek om weer thuis te zijn, het gaat al zo’n tijd door je hoofd en stelt je  voor hoe het is. En dan nu ben je er echt!
We dronken nog even wat met elkaar en genoten van de lekkere zelfgemaakte appeltaart met slagroom. Daarna ging iedereen weer naar huis en gingen wij lekker naar ons eigen bed. Na het bedje van het hostel was dit echt hemel op aarde en hebben we heerlijk geslapen!