Vietnam deel 2

Okee we moeten het toegeven, Vietnam is best leuk, mooi en er zijn ook vriendelijke mensen. Het was even zoeken maar we hebben het gevonden, in Hoi An, in het midden van Vietnam en ook nog aan de kust.
De oude stad van Hoi An is opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is een goed bewaard voorbeeld van een Zuidoost Aziatische handelsstad uit de 15e tot 19e eeuw. Dit gedeelte is ook auto en scootervrij waardoor je rustig over straat kan lopen en geen last hebt van vieze uitlaatgassen. Alleen is het nog wel uitkijken voor Vietnamezen op de fiets die je voorbij scheuren.

Het hotel dat we hadden gevonden lag iets buiten het centrum, midden in een woonwijkje waar de mannen aan het vissen waren op de rivier en arbeiders op de rijstvelden aan het werk waren met ossen en koeien.
Met een shuttlebus konden we naar het centrum en het strand gebracht worden en je kon ook gratis fietsen gebruiken.

De eerste avond zijn we met de shuttlebus, wat gewoon een auto is, naar het centrum gegaan. Het was best een leuk stadje, de winkeltjes hebben nog de oude stijl en geen lelijke reclameborden en rolluiken. En overal hangen lampionnen waardoor er een gezellig sfeertje hangt.

Hoi An staat bekend om z’n tailors, dit zijn winkels die goedkoop kleding en schoenen op maat kunnen maken. En er zijn genoeg restaurantjes, The North Face winkels en souvenirswinkeltjes. Achter het centrum lag nog een lokale markt waar je groenten, fruit en locale dingen kan kopen en zelfs bloemen.
Wij deden even een rondje door het stadje en zagen al veel leuke kleding. De volgende dag zouden we dat even beter uitzoeken.

Maar de volgende dag was het stralend mooi weer en zouden op de fiets naar het centrum fietsen, alleen halverwege besloten we om naar het strand te fietsen daar was een prive strand van het hotel. Binnen 10 minuten waren we al bij ons prive strand waar een restaurant was en ligbedjes aan het strand, alleen hadden ze die vol in de schaduw gezet.
Nouja strand.. Het strand was al half weggeslagen door de woeste golven. Met plastic zandzakken en hekken proberen ze het strand nog te beschermen maar het strand wordt er niet echt mooier van en je kan ook niet op het strand liggen. Het ligbedje was prima en we vermaakten ons met het kijken naar vissersmannen in ronde rieten bootjes die de golven trotseerden.

Nadat we lichtelijk onderkoeld raakten van de harde wind in de schaduw zijn we weer terug gefietst. Onderweg kwamen we bij een bikiniwinkeltje waar we gingen kijken voor een nieuwe bikini, omdat die ondertussen al aardig op raken.
Dit winkeltje was ook een tailor winkel, je kon het model en de kleur stof zelf uitkiezen en dat kostte 20 euro. Maar tijdens het passen van voorbeeld bikini’s pastte er 1 al goed en de kleur was ook goed, dus werd het die voor maar 10 euro.

Het was nog steeds mooi weer en fietsten snel naar het hotel om bij het zwembad te gaan liggen. Lagen we net lekker te zonnen, namen nog een duik in het zwembad en toen we wilden opdrogen kwamen uit het niets allemaal wolken, ohnee! Vanaf die dag heeft het bijna alleen maar geregend en later in de week begon het ook nog hard te waaien en werd het frisser, het leek wel herfst!

In de regen gingen we weer naar het centrum en Karin zag bij een winkel een leuke winterjas. Na een beetje kijken en passen zei ze inderdaad dat ze de kleding op maat maken en dat het volgende dag al klaar zou zijn. Okee doe hem dan maar een beetje langer, langere mouwen, donkerblauw etc.
Ik had ook nog een nieuwe winterjas nodig en had al een idee wat ik wilde. Op hun ipad zocht ik naar een goed voorbeeld en liet het zien. Ja dat kunnen we wel maken. Ik was er een beetje sceptisch over, hoe kunnen ze zoiets namaken van een foto?
Na alles besproken te hebben, lengte, kleur, details, soort binnenvoering, dikte van de jas, enz namen ze onze maten op en zouden we de volgende dag al langs kunnen komen om te passen. Het bleef alleen niet bij een winterjas, we hadden ook nog een colbertjasje en een jurkje laten maken.

Die nacht hadden we allebei onrustig geslapen en dachten we aan hoe de kleding er uit zou komen te zien, zou het wel mooi zijn, zou het wel passen? Pas in de avond konden we langskomen dus het was nog de hele dag in spanning wachten. Het was weer regenachtig en hebben de middag doorgebracht op de hotel kamer gezocht naar onze volgende bestemming. We hadden al een idee wat we wilden, maar moesten nog kijken of het haalbaar was met de vliegtickets en accommodatie. We wilden weer bij mensen thuis overnachten, maar ze krijgen 24 uur de tijd om te reageren op je verzoek. En dat is niet altijd handig als je plannen wilt maken en niet heel veel tijd meer hebt.

We wilden graag naar een land met mooi weer, het liefst niet in Azie en ook niet te ver vliegen. Toen kwamen we tot het briljante idee om naar Dubai te gaan! Daar is het mooi weer, het is een ander soort land, niet al te lang vliegen en op de route naar huis. En na Dubai willen we graag kerst doorbrengen in Praag. En na Praag gaan we lekker naar huis. Doordat we in etappes naar huis gaan zijn de vluchten ook niet super lang en hebben we geen jetlag als we van Praag naar huis vliegen. Beter kan niet! De vlucht naar Dubai zou alleen wel via Hong Kong gaan, maarja het is niet anders en kunnen we zeggen dat we ook nog in China zijn geweest ;)

Het leek ons leuk om in Dubai op 2 verschillende locaties te verblijven en via de app Airbnb kwamen we op een mooi appartement op het beroemde palmeiland met uitzicht over de skyline. Dit hadden we voor het 2e deel van de week gepland en werd ook al snel geaccepteerd door de eigenaar.
Nu zochten we nog iets voor het 1e deel, dat zou bij een engelse familie zijn in een villa, maar we kregen geen antwoord van de eigenaar. Als backup plan hadden we nog een hotel op het oog.

Het was alweer de volgende dag en tijd om de kleding te gaan passen. Dat we de winkel in kwamen zagen we alles al hangen. Gek dat je ideeen nu ineens tastbaar zijn en ook nog zijn zoals je beschrijft. Op wat kleine dingetjes na was alles perfect! Hier en daar moest het nog wat strakker en wat korter. De volgende dag konden we weer terug komen om te passen.
Op aanraden van de eigenaresse zijn we bij een Vietnamees restaurantje gaan eten. We wilden het Vietnamese eten nog een laatste kans geven, maar sorry we vinden het echt niet lekker. Alles proeft naar koriander of munt en is vet van de olie.

Ze wist ook nog een schoenenwinkel waar ze schoenen op maat maken. Daar zouden we de volgende dag even gaan kijken wat ze hebben. Eigenlijk waren we er al gauw uit en de volgende dag zouden ze al klaar zijn. Dat was onze laatste dag dat we nog naar het centrum konden gaan omdat we die dag erna zouden vertrekken naar Dubai. Op internet hadden we nog even wat informatie opgezocht over Dubai en er kwamen allemaal horror verhalen langs over mensen die een maand in de gevangenis moesten omdat ze een paracetamol in hun tas hadden zitten.

Wij met onze goede voorbereiding hadden allerlei soorten medicijnen bij ons, sterke pijnstillers, antibiotica, rustgevende medicijnen voor bij een lange vlucht, reispilletjes, paracetamol, ibuprofen, verdoving incl. naaldjes en spuitjes, en malariatabletten. Waar we nog heel veel van over hadden omdat we niet naar Laos en Cambodja zijn gegaan.
Opzich mag je al deze medicijnen wel bij je hebben mits het in de originele verpakking zit, je een doktersverklaring, bijsluiter en de dosering op papier hebt staan. De verpakking en bijsluiter hebben we, om gewicht te besparen, thuis in de prullenbak gegooid..
Wat moeten we nu met al die medicatie! Als we hiermee aangehouden zouden worden, zou het wel eens een hele lange vakantie kunnen worden in Dubai. Ook zijn stellen zoals ons streng verboden en staat er een gevangenisstraf op. Opeens hadden we niet zo zin meer om naar Dubai te gaan, mja het ticket en de 2e accommodatie hadden we al geboekt.

Totdat we bedachten dat we alles misschien wel naar huis op konden sturen.
Bij de receptie gingen we vragen waar het postkantoor zat in het centrum, maar ze zei ik bel het postkantoor en dan komt er iemand hier heen. Okee dat is handig! Een half uur later kwam er een vrouw op de scooter met een kartonnen doos en een weegschaal.
De tas met medicijnen konden er mooi in en om wat ruimte te creëren in onze tassen hadden we ook nog wat andere spullen in de doos gedaan. De levertijd is wel 3-4 maanden dus ergens in maart krijgen we een pakketje uit Vietnam.

De laatste dag bij de kleding winkel was alles bijna goed weer wat kleine dingetjes en de jurk was een beetje te kort geworden en met wat kunstgrepen hebben ze die nog kunnen verlengen. Hiervoor hebben ze het wel 3 keer moeten aanpassen.
De schoenen waren ook bijna goed en dat konden ze diezelfde avond nog doen. In de tussentijd hebben we nog ergens wat gegeten (mexicaans) en thee gedronken bij een heel leuk restaurantje waar de jongeren in de bediening doof of slechthorend zijn. Met gebaren en bordjes en een potlood konden we dan communiceren.

Daarna hebben we alle kleding en de schoenen opgehaald en zijn we terug gegaan naar ons hotel om in te pakken voor de volgende dag. Het scheelde echt dat we wat spullen in de doos hadden gedaan, anders hadden de nieuwe kleren en de schoenen er nooit bij in gepast.
En tijdens het reorganiseren van onze tassen kwamen we wat spullen tegen die best konden missen. We hadden allebei nog stiften, boekjes en wat speelgoed bij ons wat we aan kinderen wilden geven in Laos en Cambodja. Af en toe hadden we al wat daarvan weggegeven. En Karin had nog Teva sandalen die niet lekker zaten en ze thuis ook niet meer zou dragen. We hadden ook nog een nagelknip setje ergens gekocht omdat we een pincet nodig hadden, maar het bleek een beetje een waardeloos setje en pincet te zijn.

In de avond gingen we met een tas met spulletjes de wijk in op zoek naar een arm uitziend huis.
In Vietnam zie je eigenlijk niet heel veel arme hutjes zoals in Indonesie. De meeste mensen hebben een huis met stenen muren, een veranda en een erfje om het huis.
Of ze arm zijn weet ik niet, maar een stenen huis is al heel wat beter dan een hutje.

Een paar huizen verder kwamen we toch een arm hutje tegen. Een man zat in
de woonkamer wat ook dienst deed als kapsalon. We zagen in de stad trouwens ook gewoon mannen die op straat geknipt werden.
En daar achter zagen we een stukje matras en dat was het huisje eigenlijk al.
We liepen naar binnen en probeerden een beetje met ze te praten. We lieten zien wat we bij ons hadden en gebaarden dat het voor hun was. En op het oog waren de voeten van de man groot genoeg voor de Teva’s. We gebaarden dat hij ze voor hem waren en hij ze aan moest trekken. De gare teenslippers gingen uit en de Teva’s gingen aan, alsof ze voor hem gemaakt waren, precies de goede maat!
We wisten niet of ze kinderen hadden, maar hadden evengoed wat kinder spulletjes gegeven en het nagelknip setje. Ze waren helemaal blij en dat maakte ons ook weer blij!

De volgende ochtend hadden we nog tijd om te ontbijten en daarna stond de auto al klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Op naar Hong Kong, 1.30 uur vliegen en daarna bijna 9 uur naar Dubai. Dat zal wel een cultuurshock zijn, van arm naar rijk en andere leefgewoontes.

En wij gaan met een gerust hart het land in, want we hebben geen enkel pilletje in onze tas! Of zit er toch nog ergens eentje stiekem verstopt?..